|
De
Bonte Kraai en de Vos
Een Bonte Kraai zat schijnbaar doelloos op een struikje naast een
weg
Toen mijnheer Vos er langs kwam, ietwat gedoken, langs de heg
“Dag Vos”, zo sprak de kraai hem luidop aan
“Wat brengt de slimste van de dieren hier over deze baan ?”
Mijnheer Vos keek tersluiks omhoog
En bij de aanblik van de spreker gniffelde hij wat droog
Hij dacht aan hoe het vroeger Bontes neven was vergaan
Nadat Aesopus en La Fontaine hun verhaal hadden gedaan
“Weet je nog”, schaterde Vos toen naar omhoog,
“hoe ik lang geleden Zwarte Kraai en Meester Raaf bedroog ?
En tot hun scha en schande helaas
aan de haal ging met hun kaas ?”
De Bonte Kraai, die z’n klassiekers wel kende
dacht beschaamd aan de ellende,
de spot die werd gedreven en de blaam
die sindsdien rust op zijn familienaam
“Ja Vos, mij leerde die geschiedenis
dat geen een zo sluw als jij is
Eeuwen lang heb ik je hiervoor benijd
maar nu eindelijk, komt er een einde aan die tijd
Je mag dan sluw zijn en heel slim
maar in snelheid ben je mij te min
bij die kaas daar in de overzijdse gracht
raak jij zelfs niet vóór ‘t vallen van de nacht”
“Ach kraai toch, wil jij dan beweren
dat jij mij, Vos, nu een les zal leren ?
Maar goed , ik neem je uitdaging aan
Ik zal vlugger dan jij aan de overzijde staan”
De Vos zijn eer stond op het spel
En hoe hij de wedstrijd winnen zou, was nu niet meer van tel :
nog voor de Bonte Kraai tot drie had geteld
was Vos al tot halfweg de straat gesneld
Dat was precies wat de Bonte Kraai had verwacht
toen hij het opzet van deze wedstrijd had bedacht
De Vos in zijn haast zou het ontgaan
Dat er heden ten dage ook auto’s bestaan
Bonte Kraai die in een oogwenk snelheid mat
had heel precies en nauwkeurig ingeschat
Waar voorgoed de Vos zou leren
hoe het ook in tradities kan verkeren :
Nu snoept de Bonte Kraai van het karkas
van hij die eens de slimste was
En leert ons dat nog boven naam en faam
Eerlijk- en Bescheidenheid staan
 |