|
Blauwborst, Luscinia svecica
vandaag nog opgesloten in dikke pakken grijs
maar in mijn hoofd kleurt het verlangen
nu al weer blauw
zoals de Donau van Strauss misschien
die, nu ik hier verloren over de koude
en lege akkers dwaal onderdaks
als een traag op gang trekkende wals
komt aangezinderd
zo hoor ik je weer
zo denk ik weer aan je
aan toen, vóór je vertrek
nu rest me nog een wals met enkel mijn verlangen
een vergaan ritme dat nog vaag herinnert
aan wat je eigenlijk bent geweest:
een uitbundige farandole
van aaneengeregen frisheid
onder een vroege hoogzomerzon
jij had de borst tot barstens toe
gevuld met muziek die in dikke gulpen
penseelstreken blauw over rood
uit een doek van Monet spatte
steeds weer de laatste stilte van onze nachten
aan stukken zingend
maar tot nader order
sta ik hier alleen in het veld
met enkel wat muziek in mijn hoofd
alsof ik het eigenlijk niet wist
it is closed for the season |